Smerig lekker filmpje

Met Rene Brienen op culinaire reis

 

 

 

ZAKKENROLLER IN EEN NUDISTENKAMP                 

 

“Wij maken geen jam Mark, wij plukken hier aardbeien!” Met dat vernietigende oordeel eindigde mijn eerste vakantiebaantje . Zomer 1974 en ik was 14 jaar oud. Het bleek niet mijn laatste ontslag. Later mocht ik op een kantoor de vensters schoonhouden … van de enveloppen, maar dat ging ongelofelijk in de papieren lopen. Ook ontslagen. Verder ben ik nog parttime-parkeerwacht geweest maar ook meteen weer op straat gezet, omdat ik overdag de geparkeerde auto´s ging verhuren.  En oh ja – bijna vergeten - tussendoor heb ik nog de lakens uitgedeeld in een bejaardenhuis, maar dat bleek helaas geen directiefunctie te zijn.  Ik bedoel maar, mijn lijst van miskleunen is langer dan die van die Twentse neuroloog, om maar een mislukte vergelijking te trekken. 

 

Achteraf is mijn ontslag bij de Dintherse aardbeienfarm Van der Heiden mij het meest bijgebleven. Wat wil je? Het was mijn eerste vakantiebaantje. Eindelijk mocht ik ook wat geld verdienen, dus ik ging ervoor! Maar het zat blijkbaar niet in me. Ik zie me daar nog op mijn zere knietjes tussen de plantjes wroeten. Ik kreeg niet één aardbei ongeschonden van het stengeltje gedraaid. Of moest ik nou juist trekken? Ik zag de vruchten ook nauwelijks hangen. En als ik ze al zag, kon ik onmogelijk uitmaken welke wél en welke niet rijp was. Ik voelde me als een zakkenroller in een nudistenkamp, een pompbediende op de Hoge Veluwe, als de eigenaar van een Ajax-supporterscafé ... in Rotterdam. Na één doosje jam was het dan ook einde oefening. 

 

Voorjaar 2014. Alsof ik met grote letters JAM op mijn voorhoofd heb staan, zo betreed ik na 40 jaar weer eens een aardbeienbedrijf. Onder het motto “Kom in de Kas bij de Aardbeien van Jan” kan ik over de koppen lopen. Wat een drukte! Eenmaal binnen in de kas zie ik dat er een ware revolutie heeft plaatsgevonden. De aardbeien hangen in lange bakken op ruim anderhalve meter hoogte en met touwtjes worden de bladeren voor de vruchtjes weggehouden. Niks geen gewroet, laag bij de grond. Je kunt er zo bij! En moet je die goud-rooie kruisbestuifde joekels zien pronken. Die jongens zijn volgens mij allemaal rijp. Als de groep doorloopt, pluk ik er stiekem eentje. Voor ik er zelf erg in heb, gil ik dwars door de kas: “Kijk dan, ik kan ‘t: GEEN JAM!” 

 

Mark van de Veerdonk 

foto TOF i

 

 

 

 

 

 

Het heeft Hare Majesteit behaagd. . . . .

brief asperge biblio

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© Copyright Fotografie Ferry Vloet VOF